Levensbankje
Levensbankje · 01. mei 2021
Voor fotofabriek mag ik foto’s uittesten. Retro foto’s. Dat vind ik leuk, want ik hou van alles met foto’s. Het doet me denken aan vakantie. Aan op reis gaan en een ouderwets kiekje plaatsen aan het eind van de dag. Of maanden later nog door je fotoboek heen scrollen. Het is alweer een tijdje geleden dat ik op reis ben geweest. En zoals voor de meeste mensen, zit het er door de coronatijd ook niet snel aan te komen om weer op reis te gaan. Ze zeggen wel dat de kunst van het leven is, te...
Levensbankje · 22. april 2021
Het is weer zo'n dag Dat ik opzie tegen de uurtjes. Ik heb vrijwilligerswerk geregeld en vanmiddag een werkgesprek, dus ik mag eigenlijk niet klagen. Maar het lost in het voelen nou eenmaal niet alles zomaar op. Als ik wakker word, wil ik het liefst blijven liggen. Tot 15.00 is er op mijn dag toch niet veel aan of nieuws te beleven, denk ik. Ik besluit echter dat het beter is om mijn ritme te volgen en glijd daarom met lichte tegenzin uit bed. Op de yogamat heb ik het zwaar. Mijn armen en benen...
Levensbankje · 13. april 2021
Vertrouwen in het universum. Gewoon je baan opzeggen en niet weten wanneer je weer een nieuwe baan krijgt. Dat deed ik zo'n 6 à 7 jaar geleden en het kwam goed. Ik zei mijn stressvolle baan op en een week later stond de perfecte vacature online. Ik voelde gewoon dat het goed zou komen. Ik durfde er op te vertrouwen. Zo anders gaat het de laatste maanden. Waarin ik van lichtelijke controledwang tot aan standje krampachtig de lege dagen voor me vul. Ik probeer mijn weken in te delen vanuit angst...
Levensbankje · 11. april 2021
Je kent ze vast, de boeken van Francine Oomen: 'Hoe overleef ik......' Als Koos werkloos weet ik als geen ander hoeveel uren er in een dag zitten en begin ik de laatste tijd vaak aan mijn eigen serie van 'hoe overleef ik'. Hoe overleef ik mezelf en alle uren die er in een dag zitten? Na het einde van mijn baantje in januari, mag ik opnieuw mijn lege dagen vullen met alles waar ik blij van word. Af en toe een waar cadeautje en een luxe positie, maar ook steeds vaker een frustrerende onderneming....
Levensbankje · 01. april 2021
Ik lees een stukje van een coach. Dat gaat over je verhaal veranderen. Dat spreekt me aan, want ik speel en leef al een poosje hetzelfde verhaal. Een beetje een eentonig verhaal dat hapert en hangt. Het komt maar moeizaam op gang en soms voelt het of ik op een oneindige 'repeat' knop sta. En daar wil ik wel van af. Steeds vaker hoor ik mij het zelfde riedeltje opdreunen. En dan vooral die van het stukje wat er niet lukt. Want het gaat beter, maar ik ben zat van het tegen de lege dagen aan...
Levensbankje · 16. maart 2021
Waardevol zijn en niks doen, zijn termen die je niet snel aan elkaar zult koppelen. Ik lees een artikel die gaat over de waardering die in onze maatschappij geldt voor zinvol bezig zijn. Hard werken, veel dingen doen, het zijn tekens dat je goed bezig bent. Want je moet ergens mee bezig zijn. Ook ik heb daar last van. Het gevoel nuttig bezig te moeten zijn. Eerst iets doen en dan kan of mag ik ontspannen, genieten van een glas wijn. Zo zonder baan is het soms dubbel zo hard zoeken naar de...
Levensbankje · 25. februari 2021
De laatste tijd wordt me met enige regelmaat gevraagd wat ik bedoel met 'wij' en 'ons'. Zo schijn ik namelijk te praten als ik het heb over mezelf en mijn leerproces, in de wij-vorm. Ik ben graag samen en vergeet nooit meer mijn ultieme samenzijn- gevoel op een huisje in Terschelling. Helemaal alleen heb ik me daar haast niks anders dan samen gevoeld. Het was heerlijk om met mezelf te koken, te fietsen, te lezen en stil te zijn. Een soort innerlijke vorm van aanwezigheid van rust en vrede, net...
Levensbankje · 08. september 2020
Gwoon staat op vele verpakkingen in de supermarkt. Ik zie ze als een mooie spirituele boodschap, dat iets ‘gewoon’ in het leven mag zijn. Iedere keer als ik me afvraag waar het heen zal gaan en of ik het wel goed doe, dan springt ‘gwoon’ me opnieuw in het oog. En dan begrijp ik weer dat teken. ‘Er is iets heel gewoons’. Iets heel erg simpel, normaal en gewoon aan mijn leven. Als kind uit een groot gezin met grove problematiek is mijn leven eigenlijk nooit gewoon geweest. Er werd...
Levensbankje · 31. augustus 2020
Ze zeggen altijd dat het leven je precies geeft wat je nodig hebt. Dat alles gebeurt, precies op het juiste moment. Dat je altijd bent op precies de juiste plek. Ik weet het, maar ik heb er aan getwijfeld, er niet meer in geloofd. Het leek even niet te kloppen, zelfs terug bij af. Het maakte me angstig, het brak op sommige momenten mijn hart niet meer te weten of ik nog wel op het juiste pad zat. Op de fiets terug in het donker van mijn werk, schijnt een licht mij bij. Het begeleid mij...