Levensbankje

Levensbankje · 17. oktober 2021

'leegte zoekt vervulling', las ik laatst in een blog. En dat is precies wat ik heb gemist. De uitspraak doet hoop herleven, maar maakt ook wanhopig, want wat is de vervulling die ik zoek? Uren heb ik gestaard in en naar de leegte. Geen idee hebben waar ik heen moest met de dag. Ook werk heeft niet alle momenten van de leegte opgelost. Zelfs de kleinste momenten waarop ik niks te doen had, vervulden mij met frustratie en angtst. Ik kon het niet vinden, een bezigheid die me past. Inmiddels...

Levensbankje · 21. september 2021

Soms heb ik van die dagen. Ik maak me werkelijk druk om alles. Kleine zorgen bijten zich vast in mijn brein als kleine beestjes. en angsten laat ik kleven aan mijn gedachtes als kauwgom, Hoe ik ook schud met mijn hoofd, ze laten gewoon niet los. Net als ik een van mijn zorgjes wel heb losgelaten, vliegt er een vogeltje tegen het raam. Ik zie het meteen als de volgende zorg die zich kan gaan vastbijten in mijn gedachtengang. Want wat doe ik in godsnaam met het hulpeloze en gewonde beestje. Ik...

Levensbankje · 21. juli 2021

Het telefoontje dat ik vandaag pleeg, is er eentje waar ik nogal tegenop heb gezien. Maar de vrouw aan de andere kant van de lijn is vriendelijk. Ze vat mijn vraag samen en ze denkt zelfs mee. En zulke telefoongesprekken heb ik meer de afgelopen weken. Je kent het vast wel, vraagjes stellen op of over je werk en daar vreselijk tegenop zien. Je contract ligt net klaar en dan schiet je ineens een wijziging of een vraag te binnen. Je wilt je reiskosten graag declareren of iets anders zakelijks...

Levensbankje · 20. juli 2021

Ik lig wakker. Er is iets kleins dat me bezig houd. Maar klein of niet, de stress giert de hele avond door mijn lijf. Relativeren, letten op mijn ademhaling, het van de andere kant bekijken, mediteren, ik probeer het allemaal uit. maar de stress blijft non-stop aanwezig. Als een soort van klein adertje dat blijft trillen en rennen, knettert de stress door mijn lijf. En het is dan ook met alle verschillende hulptechnieken niet naar beneden te krijgen. Tot overmaat van ramp, voel ik zodra ik me...

Levensbankje · 17. juli 2021

Ik doe weer mee. Bij de vraag wat ik doe kan ik weer een antwoord geven. Een veelvuldig antwoord zelfs, want ik heb niet alleen een baantje, maar doe ook verschillend vrijwilligerswerk. Als we kijken op tv of gaan naar een feestje is het bijna onze eerste ontmoetingsvraag. Wat doe je? we vragen niet naar wie je bent, maar naar wat je doet. Het is of dit een groot stuk van onze identiteit beslaat. Ook ik heb dat lange tijd zo gevoeld. Toen ik een korte tijd alleen maar studeerde weet ik nog hoe...

Levensbankje · 06. juli 2021

Vanochtend moest ik weer bloed prikken. Na een jaar medicijnen te hebben geslikt, ben ik 6 weken geleden gestopt om te kijken of mijn lichaam het weer zelf oppakt. De gescheurde nagel van zo'n 2 week geleden doet dat wel. Na zorgvuldig bijknippen en een beetje geduld, ontstaat er een nieuw laagje die het nagelbed weer beschermd. Met emotionele pijn gaat het vaak net zo. Liefdesverdriet en andere pijn, het slijt vaak echt in de loop der tijd. Het wordt minder hevig, minder hard of minder rauw....

Levensbankje · 24. juni 2021

Ooit liep ik stage op een plek waar we ouders beoordeelden op 'goed genoeg' ouderschap. Ook in mijn verdere werk en privé leven kwam ik genoeg ouders tegen die behoorlijk wat steekjes lieten vallen tijdens de opvoeding. Ik ontwikkelde voelsprieten voor onveilige situaties. Maar ook mijn blik bleef kritisch op de minder goede aspecten van de opvoeding om me heen hangen. Alsof ik mijn vergrootgras steeds legde over dat stukje waar het mis ging. Tegenwoordig lijkt mijn blik verschoven naar het...

Levensbankje · 18. juni 2021

Deze week heb ik een aardig wat te doen. Mijn week is redelijk tot goed gevuld. Op sommige momenten ervaar ik zelfs een graadje 'ik word geleefd.' Dat is lang geleden. En ik kan zeggen, ik voel me bevrijd. Het voelt als een verademing om eens even niet alleen tijd te hebben voor de tijd en mij. Het lijkt soms misschien een whalhalla om elke dag de vrijheid te hebben te doen waar je zin in hebt. Alle uren die voor je liggen en die je in kunt vullen zoals jij wilt. Zo kan ik bijvoorbeeld iedere...

Levensbankje · 13. juni 2021

Gisteren vloog de tijd voorbij met een vriendin en een goed glas wijn. We hadden hele gesprekken en voordat we het wisten, borrelden we door etenstijd heen. Ik hou er van, van die dagen waarop je de tijd vergeet. Waarop het er niet toe lijkt te doen hoe laat het is of hoe lang iets duurt, gewoon omdat je er bent, in het moment. Alleen of met zijn twee. Zeker deze tijd hecht ik daar extra veel waarde aan. Want dat de tijd zo vliegt, is zeker niet aan de orde van de dag. Soms tikt op een werkloze...

Levensbankje · 05. juni 2021

Van de week zat ik op een bankje met een heerlijke cappucino in de zon. het geroezemoes van winkelende mensen op de achtergrond en mijn boekje met pen in de hand. Ik waan me op reis als ik zo kan zitten schrijven, tussen het ruisen van de mensen om me heen als de zee. al heel wat uren in mijn leven heb ik zo gezeten op stationnetjes en balkonnetjes. Op terrasjes en in zonnetjes. Op bankjes in het wilde weg, maar af en toe lijkt het de laatste tijd een beetje weg. Mijn pen glijdt dan niet over...