Levensbankje
Levensbankje · 08. september 2020
Gwoon staat op vele verpakkingen in de supermarkt. Ik zie ze als een mooie spirituele boodschap, dat iets ‘gewoon’ in het leven mag zijn. Iedere keer als ik me afvraag waar het heen zal gaan en of ik het wel goed doe, dan springt ‘gwoon’ me opnieuw in het oog. En dan begrijp ik weer dat teken. ‘Er is iets heel gewoons’. Iets heel erg simpel, normaal en gewoon aan mijn leven. Als kind uit een groot gezin met grove problematiek is mijn leven eigenlijk nooit gewoon geweest. Er werd...
Levensbankje · 31. augustus 2020
Ze zeggen altijd dat het leven je precies geeft wat je nodig hebt. Dat alles gebeurt, precies op het juiste moment. Dat je altijd bent op precies de juiste plek. Ik weet het, maar ik heb er aan getwijfeld, er niet meer in geloofd. Het leek even niet te kloppen, zelfs terug bij af. Het maakte me angstig, het brak op sommige momenten mijn hart niet meer te weten of ik nog wel op het juiste pad zat. Op de fiets terug in het donker van mijn werk, schijnt een licht mij bij. Het begeleid mij...
Levensbankje · 25. augustus 2020
Een artikel over zelfgenezing en de potentie van symptomen. Het is iets waar ik erg in geloof. Dat fysieke en mentale klachten in feite iets zeggen over dat wat van binnen leeft. Iets dat gezegd, geuit of juist gelaten wil worden. En dat je dus in je klachten, naar of niet, je genezing kunt vinden. Frustrerend is dat ook. Het betekent dat het antwoord zich altijd van binnen bevind en het vraagt in grote mate iets van je eigen verantwoordelijkheid. De afgelopen tijd raakte ik zeer geblokkeerd en...
Levensbankje · 23. augustus 2020
Mediteren begint toch eigenlijk altijd eerst met de nodige struggles, die zich later herhalen in het proces. Het is niet gemakkelijk om je te concentreren op 1 ding en vooral om dat te blijven doen. Voordat ik begon, was het voor mij ook weer een gevecht. Ik had de adem zo vast had gezet, dat ik het al bijna voor dat ik er aan begon het iedere keer weer op wilde geven. Zo gefrustreerd raakte ik ervan, van dat kleine beetje ruimte in mijn lichaam voor het leven. Het maakte dat ik er niet eens...
Levensbankje · 12. augustus 2020
Soms kan het een hoop doen, 1 vraag of opmerking. Daar kan soms een heel gesprek niet tegenop. Ik ben nogal zoekende, worstelende, kan ik beter zeggen, met mijn lege dagen. Waar ik kort geleden deels een oplossing voor vond. Dat dacht ik ten minste. Helemaal zat en gek van het iedere uur bedenken wat ik moest doen, zocht ik een baantje als begeleider om weer even op te starten met het 'normale' werkende leven. De leegte lijkt echter niet zomaar gevuld. De groep is vrij zelfstandig waardoor ik...
Levensbankje · 11. augustus 2020
De vraag is 'wie wint er vandaag' Ik kan soms nogal opgesplitst in delen leven. De laatste tijd gaat het nogal vaak tussen de zijde van de angst, de zorgen, de onzekerheid en de zijde van de meer 'pluk de dag'mentaliteit en vrolijkheid. Waar er rechts af en toe echt niet zoveel aan de hand lijkt te zijn, er veel gelachen wordt en ik zelfs trots kan zijn over wat ik heb geregeld binnen korte tijd. is links degene die zich nog altijd of misschien nog wel erger zorgen maakt om de leegte en het...
Levensbankje · 09. augustus 2020
Plekken kunnen bijzondere dingen met je doen. ze kunnen je inspireren, inbedden, welkom heten. Soms voel je je onverklaarbaar goed of juist onverklaarbaar slecht op een plek of geliefd of vrij. Er hangt iets in de lucht, de omgeving is er fijn. Gister liep ik een rondje op een oude plek, bij een oude plas. Het vervulde mij. Het ziet er daar uit als vakantie en alles ademt en leeft als 'ik ben op reis'. De combinatie van de bomen en het blauwe water maken het net een paradijs. Herinneringen van...
Levensbankje · 28. juli 2020
Omdat de leegte ook een naam heeft, schrijf ik over haar. Er is weinig dat ik je over de leegte kan vertellen, want ja de leegte is ook maar gewoon leeg. Soms rustig en stil, soms onrustig en beangstigend als een grote lege ruimte. De leegte heeft weinig woorden, weinig geschiedenis, weinig geheimen. De leegte heeft slechts een pad waar ik niet zo graag op wil blijven. Sinds een poos zit ik al in de leegte en dat voelt soms als struikelen over elke keer een ander been. Want de leegte vraagt...
Levensbankje · 29. juni 2020
Mijn oog springt op de volgende zin in een tijdschrift 'ik zou het liefst een sprong in de tijd maken,'. Ja, dat zou ik af en toe wel willen. Want het valt niet mee een heel nieuw leven op te bouwen. zeker niet als je net weer gevallen bent en alle oude schepen verbrand hebt om je heen. Ik doe mijn best, echt. Om kleine stapjes te zetten, dingen uit te proberen en daarbij heel geduldig te zijn. En zelfs probeer ik soms bij verbrande schepen aan te meren om ze opnieuw op te bouwen en nauwkeurig...