Alleen vs Samen

In mijn droom is er een hand van een voor mij bekende persoon. Van iemand die ik lief had, lief heb. We houden elkaar vast. Onze vingers zijn verstrengeld in elkaar. Het voelt stevig, zacht, vertrouwd. Het geeft kracht en voelt fijn.

Al van jongs af aan droomde ik over samen. Ik miste de liefde en de verbinding in huis en om me heen en hoopte op een dag op dat geluk. Later ontdekte ik de voordelen van het alleen zijn. De vrijheid die je hebt, maar ook de liefde die je jezelf kunt geven.

Veel moet je uiteindelijk toch alleen doen, dat is een gegeven. En ook samen los je zeker niet alles op en komen er een hoop emoties en ontwikkelvraagstukken bij.

'ik wil alleen,' Dat voel ik steeds vaker. Er is in mij een grote wil en drang naar zelfstandigheid. Een groot verlangen naar een verzachtende bedding in mezelf. Een ruimte waar ik alles mag en kan zijn. Waar ik me gemakkelijk en geliefd voel bij mijn vreugde, mijn verdriet en mijn pijn.

Alles durven voelen en er van houden. Dat is super fijn. Als je je eigen beste vriendin kunt zijn.

Maar dan is er dus ineens die droom. Een onbewust verlangen dat 's nachts tevoorschijn komt? Ineens lijkt me die hand toch ook wel erg fijn. Zo warm en vertrouwd, even de steun en de warmte van gezelschap ervaren. Even niet alles alleen.

Natuurlijk is er wel vaker sprake van gemis, maar soms merk ik dat geen eens. 

Gelukkig hoef ik van mezelf niet te kiezen, ik wil gewoon allebei;-) Dan ben ik op mijn best. Heel veel samen graag en ook heel graag met mij alleen.