Spiertraining

Relaxed leun ik achterover en ik sla mijn arm om de zitting naast mij. Het lijkt wel of ik er samen met iemand ben en of ik tegen hem of haar wil zeggen 'dat hebben we mooi gedaan'. Ik voel me trots. Totaal ontspannen en tevreden nip ik aan mijn wijn en kijk ik terug op mijn avontuur. Ik heb het gewoon nog een keer gedaan, naar Zweden gaan. Met een beetje meer reizen dit keer.

En het was spannend, ongemakkelijk soms, maar het waard. Ik geniet en ik voel me blij.

Een paar dagen geleden plofte ik neer midden in de natuur van het prachtige Zweden. Uitkijkend over een reusachtig meer, peuzelde ik mijn chocoladecroissant op. (Wat een uitvinding is dat, trouwens;-) Nou, ja beter gezegd, ik schrokte hem naar binnen. Van de honger en van de pret. Mijn miniavontuur met de bus was geslaagd, maar mijn zelfvertrouwen is nog niet zo groot. 
Ik durf nog niet zo goed in het moment te blijven en door te ademen. Ik ben bang voor het genieten, voor het echte leven, bang dat het ineens weer verstoord wordt, van me afgepakt. En dus geniet ik nog een beetje ongemakkelijk van het zweven.

Maar op het vliegveld voel ik me inmiddels veilig geaard. Ontspannen in het reizen dat ik me de afgelopen week weer wat meer eigen heb gemaakt. 

Het is als een spier die je moet trainen, beweert mijn Zweedse maatje. Hij weet er van. Dat ik de verkeerde spier te vaak train. Die van controle, dwang en zorgen. En ja, ook dat neem ik mee op reis. Ik maak me te vaak zorgen. Maar er komen ook heel wat momentjes van de vrije, open, ontspannen ik voorbij en dat is allemachtig fijn. 

Ik ben dus aan het trainen, voor het geval je denkt dat het alleen maar vakantie is geweest ;-)

Ik train in het lezen van mijn hart, het beluisteren van het moment. Ik train de spier van openheid, vrijheid en verlangen.

En dan kan ik ontspannen.