Trouw zijn aan jezelf, dan kom je bij het mooiste wat er is. Maar misschien is het ook wel het moeilijkste om dat te bereiken. Leven volgens je eigen normen en waarden, jezelf in de spiegel aan kunnen blijven kijken, leven met de liefde van je hart. Gewoon zoals je bent.
Ik wil het graag, maar merk dat ik mezelf niet altijd trouw geweest ben de afgelopen maanden.
Als ik met mensen praat terwijl ik zoek naar mijn plek op de arbeidsmarkt is het elke keer raak. Het praat raar. Ik voel dat ik niet mijn waarheid spreek. Ik lul maar wat en draai er om heen.
Ik durf niet te staan voor wat ik werkelijk zoek en beleef. Sterker nog, ik merk dat ik eigenlijk nog niet eens de tijd heb genomen te luisteren naar mijn eigen hart, behoefte en wens. Want ik wil alleen maar dat het goed komt en daarom wals ik er over heen.
Maar niet alleen in mijn zoektocht naar werk doe ik dat. Ook in mijn privéleven wil ik de dagen beheersen, please ik me suf en wil ik harder lopen dan ik kan. En daardoor doe ik de dingen tegen mijn zin of niet in lijn met mijn hart.
En dat werkt niet. Het voelt niet fijn en het doet soms pijn.
En daarom sta ik stil.
Ik doe even niks meer. Eerst maar eens even luisteren naar mezelf en dan vanuit liefde de trein maar weer laten rijden. Zodat ik ook ja doe en bedoel als ik dat zeg en nee als dat beter is voor
mij.
Ik ben op zoek naar een moderne plek waar ik kan werken vanuit mijn hart. Iets dat bij ontspanning past en toch uitdagend is. En in vriendschappen wil ik graag de echte liefde beleven en dat kan alleen als ik ook handel vanuit mijn eigen wezen.
Op naar mijn ware stem, die van binnen echt leeft. Luisteren, voelen, nee durven zeggen. En vervolgens JA zeggen tegen de liefde.
Reactie schrijven