Intuïtief

Een stemmetje is in mij geboren. Een lieve, vrolijke stem. Het was ver weg of verdrongen naar de achtergrond, maar het is terug, weer terecht.

Als ik helemaal vast zit in het afwegen van voors en tegens bij een belangrijke beslissing, duikt ze onverwacht op. Ineens sta ik voor de spiegel en hoor ik mezelf hardop vrolijk en uitdagend zeggen 'nee is nee'.  Zo helder is het besluit dus.

Ik moet lachen om het stemmetje. Ze komt steeds vaker voorbij en heeft iedere keer een heldere boodschap voor mij.

Impulsief en onnadenkend flapt ze er van alles uit.

Dat is nog een keer wat anders dan allerlei analyserende gedachtes en beredeneringen of een lijf vol stress en spanning.

Het lijkt erop dat dit mijn eerste ingevingen zijn en blijkbaar is het veilig geworden om die er opnieuw te laten zijn.

Mijn verstand kan er niet bij, maar ik ben blij.

Vandaag weet ik niet wat ik moet doen. Een klus klaren is verstandig en echt nodig, maar mijn lijf heeft andere zin en ziet er het nut niet zo van in. 'Ik wil een lekkere lange wandeling maken, hoor ik mezelf hardop zeggen. Gek, want dat wist ik nog helemaal niet.

Ze heeft lef, de stem, ze durft te gaan, ze hakt knopen door en stelt gerust.

Zo fluistert ze vaak op onverwachte momenten als ik twijfel 'het komt goed'. En dat is fijn als iemand dat tegen je zegt, al ben ik het dus zelf.

De komst van mijn intuïtieve stemmetje is een verrassing van mijn intuïtieve leven en daardoor voel ik me geprezen.