· 

De stilte nabij

Mijn hoofd is stil. En dat gebeurt de laatste tijd niet vaak. Ik herken het van een aantal jaren geleden, de zachte buik, het voelen van de adem. Een bepaalde rust die me overlaadt met liefde en een simpel gevoel van 'zijn'. En dat is reuze fijn. Dat ik weer in mijn gevoel durf te zijn.

 

De afgelopen dagen ging het nogal tekeer in mij. Als er sprake van angst is, heb ik nogal een druk brein. Kilometers kan ik maken met al die gedachtes. En onophoudelijk kan ik bewegen in het gevecht tussen hoofd en hart. Maar nu heb ik het gezegd. Ik heb mijn keuze gemaakt en ik denk dat mijn lichaam daarom als vanzelf de rust aangeeft. Zo ging het vroeger ook vaak. Dat er stilte is als ik de keuze maak.

 

Een paar dagen geleden kwam er een kans op mijn pad, maar ik voelde eigenlijk van binnen een 'nee', maar dat durfde ik niet goed te zeggen. Want met het verstand leek de kans net een prijs. Toch riep het veel onrust van binnen op in mij.

Samen met mijn coach onderzocht ik waarom dit er was en wat ik daar zo moeilijk aan vind. Samen onderzochten we het verband tussen mijn verleden en het heden en de rol die dit heeft gespeeld bij het moeilijk maken van keuzes en het geen nee durven zeggen. 

Langzaam zakte daardoor de spanning en ik kwam weer dichter bij mijn gevoel. De nee mocht weer bestaan en verrassend genoeg gaf dit de eerste stilte aan.

Ik merkte hoeveel weken ik al niet meer goed durf te luisteren naar mijn gevoelsleven en de stilte in mij en ik daagde me uit weer meer te voelen en te mediteren. 

Door de tijd te mogen nemen om te luisteren naar mijn nee en naar wat ik wel graag wil herken ik langzaam weer een beetje mijzelf geniet ik van de rust die dit geeft.

Het piekeren lijkt voorbij en ik durf weer gewoon in mijn lichaam te wonen.

De stilte is heerlijk en beweegt mij naar mijn JA.

Reactie schrijven

Commentaren: 0