In vergelijking met vorige weken is het een wereld van verschil. Ik stuif, ik bruis, ik lach, maar vooral IK WIL!
Op de bank voel ik me soms in elkaar gedoken, bevroren in de energie en daardoor de laatste tijd ook snel chagerijnig. Want ik wil wat doen!, maar ik weet even niet hoe.
Ieder uur dat niet gevuld lijkt te zijn, lijkt extra traagheid en ook luiheid in me op te roepen. En ik klaag vaak in mezelf dat ik verandering en iets oppakken wil, maar niet weet waar ik die goede energie aan kan besteden.
Maar dat weet ik nu wel, ik ben het zat en daarom pak ik door.
Niet alleen de vele afspraken in de week, de opgaves voor mijn cursus werken mee. Nee, ik sleur mezelf van de bank, zodra ik in hetzelfde klaagriedeltje zak. En dat wekt een bepaalde positieve energie in me op.
Zodra ik mezelf voel stagneren, ga ik iets doen, al is het vreselijk klein. Ik zing, ik dans, ik ruim op of ik mediteer.
En dat werkt!
Ik wil daarna alles wel: veel boeken lezen, dingen leren, creatief bezig zijn en zelfs de minder leuke dingen in huis aanpakken.
De weken hiervoor wilde ik weinig en ging ik in mijn stagnaties op. Of ik wilde juist een heleboel, maar kon steeds het beginnetje maar niet vinden.
Maar nu is het weer leuk! Waar ik hiervoor soms geen zin meer had in de dag die niks brengt of de dag gewoon simpelweg een beetje afwerk, zie ik nu de dag weer als een zee aan mogelijkheden en heb ik zelfs even tijd tekort voor mijn plannen.
Dat zeg ik: een heel verschil!
Reactie schrijven