Het is een wens me meer te richten op het hier en nu. Even helemaal op te gaan mijn taken. Of gewoon in de ontspanning even helemaal samen te vallen met de tijd. Genieten van het moment. Niet teveel naar voren of naar achteren kijken.
Maar het vergt nogal wat oefening om hier in te slagen. Meestal ben ik ver van hier. Met mijn hoofd vooral vooruitgestevend in de tijd. Soms heel dichtbij al aan het denken aan het volgende moment. Soms heel druk bezig plannen te maken en vooruit na te denken over mijn toekomst.
Ik vergeet dan even gewoon te zijn en te genieten van wat er precies op dat tijdstip al is.
En dat kan spanning en zorgen met zich mee brengen. Het moment is met het hoofd in het verleden of de toekomst namelijk vaak verre van perfect.
Meditatie of soms even heel mindfull bezig zijn, is dus oefening die wel aan mij besteed is. En hier begin ik de afgelopen week dan ook maar weer aan.
Eerst is dat niet alleen weer wennen, maar ook super confronterend. Ik zie hoe vaak ik wil ontsnappen aan ongemakken die ik ervaar in het moment. En hoe graag ik soms weg ben van mijn hoofd of lijf. Omdat ik de zorgen en de spanning niet verdraag die er even zijn als ik me overgeef.
Maar dapper zet ik door en focus ik me steeds vaker op mijn ademhaling. Zo leer ik me steeds meer te ontspannen in het moment. En zo ben ik als beloning ineens een half uurtje helemaal vrij van zorgen, piekeren lekker aan het tekenen.
En dat is wat telt, ieder moment.
Reactie schrijven