De wens is er om helemaal vrij te zijn. Vrij van beperkende gedachten, vrij van zorgen, vrij van druk. Maar meer dan dat verlang ik misschien nog wel naar het imperfecte geluk.
Heerlijk vind ik dat als ik het gevoel heb dat alles wel goed zit en ik de boel onder controle heb. Het gevoel dat het helemaal weekend mag zijn. Het gevoel van ontspanning en in het hier en nu zijn en het leukste ervan maken. Een soort van perfect gevoel van vrijheid en loslaten. Zodat ik helemaal kan leven in het moment, zonder gestoord te worden door allerlei gedachtes of gevoelens die het moment van geluk verstoren.
Helaas is er vaak wel iets dat het gehele gevoel van vrijheid in de weg staat. Een onopgelost item, een zorg, een klus die nog geklaard moet. Een onverwachte emotie die de kop op steekt. En dat doet zeer, want dan geniet ik niet meer.
Ik heb mezelf opgelegd alleen te kunnen genieten en ontspannen als alles vrij is, wanneer ik alles heb losgelaten.
En dat is jammer, realiseer ik me. Want ook met nog wat loshangende eindjes, zorgjes of andere vormen van imperfectie, verdien ik het om tussendoor te relaxen en te genieten.
En dat leer ik mezelf dus nu ook, om dan wel niet geheel vrij, maar toch blij te zijn. Op naar het imperfecte geluk
Reactie schrijven