Bijzonder hoe je je allemaal ergens in de nacht plotseling overgeeft aan de slaap. Hoe je dan ineens alle controle loslaat en zonder dat je het door hebt ineens van de ene in de andere minuut overglijdt naar een andere wereld.
Daar werd ik me bewust van toen ik eens een programma keek waar dit benoemd werd.
Uren kan ik slapen en daar ben ik de laatste tijd zo dankbaar voor. Slaap is goed voor het herstel van alles!
Het liefst drijf ik 's ochtends zo lang mogelijk nog even weg in mijn veilige cocon waarin ik de buitenwereld nog een beetje op een afstandje kan houden.
Ik zie soms op tegen de dag waarin zorgen groot en klein lang aan me blijven plakken en ik vooral niet de controle loslaat.
De slaap lijkt soms een uitkomst voor dit probleem, waarin ik het dan even vergeet.
Vluchten naar bed doe ik dan ook wel eens. Naar het veilige oord van mijn matras, met een boek op mijn nachtkastje en een warme deken om me heen.
Eeuwige vluchten kan niet, dat weet ik. Ik moet leren wanneer ik me overdag ook slapende van angsten en zorgen kan houden. Maar toch hou ik ervan, van de wereld van de slaap. Het me zomaar overgeven aan die zalige en ontspannende droomwereld. En als de zorgen overdag dan weer de kop op steken, denk ik wel eens: 'hou mij maar in winterslaap'.
Reactie schrijven