· 

Zorgeloos

Zorgeloos, dat is even lastig met die energierekeningen. En daarin zal ik vast niet de enige zijn. Ook zijn er veranderingen gaande t.a.v mijn doorbetaling van salaris. Redenen om te verkeren in periode van onzekerheid. En dat vind ik lastig. 
Het liefst heb ik alles zwart op wit, kant en klaar en berekenen maar. Dan weet ik waar ik aan toe ben en of de zorgen ook terecht zijn.

Toch lukt het deze week een aantal dagen redelijk goed om zorgeloos te zijn. Ik voel een basisvertrouwen in mijn buik, in mijn zijn. Ik wil het gevoel graag volgen. Want zonder enige reden denkt zij dat het goed gaat komen.

En dat is fijn. Ik hou ervan om zo te leven, mijn hoofd een beetje op te geven.

Te geloven dat er in het universum genoeg is en dat ik daarop mag vertrouwen. Dat er wegen bestaan om te bewandelen, ook al weeet je van het bestaan soms nog niet af.

In de avond keert echter het gevecht terug. Mijn buik kan het dan mooi vertrouwen, mijn hoofd vertrouwt het niet. Ze wil controle, grip, berekeningen en de zorgen keren terug.

En dat is lastig.

Het kan niet altijd op stel en sprong, dingen duren soms even en ik kan mijn hoofd niet altijd haar zin geven.

Natuurlijk snap ik het wel, een beetje zekerheid is fijn en veilig en ik hoop die spoedig aan mezelf te geven.

Maar voor nu hoop ik dat mijn hoofd een beetje mee wil varen op een ongekend vertrouwen in het leven. Dat me altijd genoeg zal geven.

Reactie schrijven

Commentaren: 0