'leegte zoekt vervulling', las ik laatst in een blog. En dat is precies wat ik heb gemist. De uitspraak doet hoop herleven, maar maakt ook wanhopig, want wat is de vervulling die ik zoek?
Uren heb ik gestaard in en naar de leegte. Geen idee hebben waar ik heen moest met de dag. Ook werk heeft niet alle momenten van de leegte opgelost. Zelfs de kleinste momenten waarop ik niks te doen had, vervulden mij met frustratie en angtst. Ik kon het niet vinden, een bezigheid die me past.
Inmiddels schrijf ik weer, bladzijdes vol. Voor een buitenstaander zijn het niet de meest boeiende woorden en zinnen, maar voor mij geven ze weer kracht. Het helpt me mijn gevoelens en gedachtes
op papier te zetten en de dingen van me af te schrijven. Ik vul er weer uren mee van de dag en het geeft me dat kleine beetje vervulling met een zachte lach.
Reactie schrijven