Ik lig wakker. Er is iets kleins dat me bezig houd. Maar klein of niet, de stress giert de hele avond door mijn lijf.
Relativeren, letten op mijn ademhaling, het van de andere kant bekijken, mediteren, ik probeer het allemaal uit. maar de stress blijft non-stop aanwezig.
Als een soort van klein adertje dat blijft trillen en rennen, knettert de stress door mijn lijf. En het is dan ook met alle verschillende hulptechnieken niet naar beneden te krijgen.
Tot overmaat van ramp, voel ik zodra ik me iets wat ontspan, een mug voorbij zoemen. Ook niet echt ontspannend.
Toch wil ik het winnen. Winnen van de spanning en de strijd. Ik begin aan een korte studie over het komen en gaan van de stress en de daarbij behorende worstelende gedachtes.
Het is vreemd hoe stress ontstaat en hoe het zich nestelt in je lijf, plotseling alles overneemt en een loopje met je neemt. Als een ongenode gast waar je geen grip op krijgt. Moe, maar gefascineerd door dit proces sla ik het gade. Maar ook dat helpt niks.
En dan besluit ik het maar gewoon te accepteren en mijn gedachten heel bewust naar andere zaken te laten gaan. En dan gaat opeens het lichtje aan. Ik voel bijna een soort letterlijke klik bij mijn 'stressadertje' en dan daalt ineens de rust in mijn lijf. Ingecheckt, ik kan slapen. Toch gewonnen.
Reactie schrijven