Vertrouwen in het universum. Gewoon je baan opzeggen en niet weten wanneer je weer een nieuwe baan krijgt. Dat deed ik zo'n 6 à 7 jaar geleden en het kwam goed. Ik zei mijn stressvolle baan op en een week later stond de perfecte vacature online. Ik voelde gewoon dat het goed zou komen. Ik durfde er op te vertrouwen.
Zo anders gaat het de laatste maanden. Waarin ik van lichtelijke controledwang tot aan standje krampachtig de lege dagen voor me vul. Ik probeer mijn weken in te delen vanuit angst voor de leegte of het onbekende. Ik durf ze moeilijk op me af te laten komen, de dagen en van te veel leegte word ik nerveus.
Waar begon die angst om alleen te zijn, vraag ik me af. En belangrijker nog, waar is dat vertrouwen gebleven?
Ik denk dat het een combinatie is van de stressvolle ervaring van een opname en PTSS klachten waarmee ik het afgelopen jaar kampte. Samengaand met het realiseren van een bepaalde kwetsbaarheid.
Ik plan en ik controleer, ik dwing af en controleer nog meer. O ja, en ik word gek als ik het niet kan controleren.
Deze week dienen spontane uitjes zich aan als de dagen leeg blijven. Vriendinnen appen op momenten dat ik denk dat de dag net te lang gaat duren. Inspiratie komt daar waar ik ontspannen achterover leun. Ik realiseer me dat alles komt zoals het komen moet en dat ik het niet zo krampachtig hoef vast te houden. En dat lijkt meteen weer zijn vruchten af te werpen. Het leven lijkt me te willen zeggen dat ik weer mag vertrouwen. En dat het leven heus nog wel voor me zorgt.
En dus besluit ik er voor te kiezen. Ervoor te kiezen om weer te vertrouwen. Ter bekrachtiging maak ik een tekening. En dan is het tijd om de scheurkalender er nog even bij te halen .'Open je hand en wat bedoeld is om te komen, komt' (tosha silver) staat er als spreuk vandaag.
Als dat geen mooie samenkomst is van de keuze weer te vertrouwen weet ik het ook niet.
Reactie schrijven