Een artikel over zelfgenezing en de potentie van symptomen. Het is iets waar ik erg in geloof. Dat fysieke en mentale klachten in feite iets zeggen over dat wat van binnen leeft. Iets dat gezegd, geuit of juist gelaten wil worden. En dat je dus in je klachten, naar of niet, je genezing kunt vinden.
Frustrerend is dat ook. Het betekent dat het antwoord zich altijd van binnen bevind en het vraagt in grote mate iets van je eigen verantwoordelijkheid.
De afgelopen tijd raakte ik zeer geblokkeerd en vast in mezelf. Niet alleen de angst was groot, maar ook vond ik slecht het contact met mijn emoties en woorden van binnen. Ik weet dat het me iets vertelt. Dat het feit dat ik vast zit, mijn hoofd op hol slaat, de angst niet stopt, uitingen zijn van belangrijke hart of ziele boodschappen van binnen die ik op mijn beurt dan graag horen wil.
Zo graag, dat ik nog meer vast zet, nog meer angst ontwikkel en nog meer geblokkeerd raak, omdat ik de woorden die ik zo graag wil horen om mezelf te genezen maar niet te pakken krijg.
En dus bedenk ik me dat ‘laten’ wel eens de boodschap van mijn ziel en hart zou kunnen zijn. Dat ik haar gewoon mag laten, omdat ze me dan vanzelf laat zien wat er aan de hand kan zijn.
Het zou wel eens kunnen dat veel klachten veroorzaakt worden door een te hard proberen, een te graag mijn best willen doen en een te graag genezen/ geheeld willen zijn.
En dus geeft zo'n artikel zomaar weer even wat inzicht en zal ik de wereld en mijn lichaam weer meer gaan bezien zoals het wil zijn.
Reactie schrijven