Empowerment

'empowerment', een veelgebruikt en favoriet woord tijdens mijn studie. Ik vond het een mooi woord, een krachtig woord. Ik zie het als in de kracht staan van je eigen leven, de macht over het stuur hebben en kunnen leven.

Ik studeerde er de afgelopen weken behoorlijk op, maar dan in het echte leven. Op 'empowerment'. 

Van complete zelfstandigheid en een redelijk zelfvertrouwen kelderde ik omlaag, in de rol van de bange haas. Ik vond het vreselijk. 

Vandaag fiets ik weer vol vertrouwen rond en vind ik weer wat rust in mijn kont. Ik voel me sterk en weer een beetje een deelnemer van het leven. Ik twijfel niet meer over iedere seconde en stap, maar neem weer een beslissing waarbij ik me voel geven.

Dat was heel anders een aantal dagen en weken geleden. Een constante alarmstand en een grote mate van onzekerheid maakte zich van mij meester. Ik was constant op de vlucht en vond maar geen rust. Een langdurig gevoel van onveiligheid won het van mij en zorgde er zelfs voor dat ik vroeg naar een bedje in een kliniek voor mij.

Een complexe ptss en een ontdekte schildklierziekte, bleken de boosdoeners van het opgejaagde gevoel. Gelukkig was er wel een reden. Dat hielp een beetje mee aan het hervinden van de controle over mijn leven.

Inmiddels begin ik weer steviger te staan. Ik voel de grond weer onder mijn voeten, ik recht mijn rug wat meer en de controleknop staat in de positieve zin, weer 'aan'. Het woord empowerment behoort weer tot mijn leven. En dat vind ik fijn, want met die angst dat is geen leven.