half lege glazen

Op mijn blog vond ik een poosje geleden een commentaar met daarin de zin 'het glas is half leeg'. Op de een of andere manier zoeft die uitdrukking zo af en toe voorbij. Zo gaat dat soms. Ik buig mij namelijk wel vaker over uitdrukkingen en hoe deze gebruikt worden in de wereld om ons heen. Soms maak ik daar een spelletje van. Ik hou nou eenmaal van het filosoferen en bediscussiëren over hoe de taal wordt gebruikt. Noem me een schrijver, maar ik hou er dus van.

Lege glazen zweven voorbij, ik kijk naar half volle flesjes en naar volle glazen. En steeds is er weer het afvragen wat ik als kind ook vaak deed. Waarom gebruiken de mensen deze uitdrukking eigenlijk vooral negatief? 

Drinken wij niet allemaal glazen vol aan water, ranja, thee, koffie, wijn. 

Is dat halve glas niet een teken dat we al lekker wat gedronken hebben voor ons zelf. Iets dat soms goed is om onze vochthuishouding op pijl te houden. Een verwennerij waar we dan al een beetje van genoten hebben. Pure noodzaak bij een groente of vitaminesapje, waarvan we blij zijn dat we de helft naar binnen geklokt hebben. 

En als wij dan zouden staren naar dat half lege glas, zouden we dan niet een lichte stroom ervaren van wat we net tot volle of minder volle tevredenheid tot ons hebben genomen. Ons wellicht verheugend op het volgende glas.

Of zit er meer geluk in naar een vol glas te staren? Een vol glas waar wij maar niet van drinken durven. Bang dat het misschien wel leeg zal raken. Een vol trots aan de wereld tonen? Kijk mijn glas cola staat er er nu al twee uur lang en ik heb er nog geen slok van gedronken. 

Wanneer je op dieet bent en je net hebt voorgenomen minder suikers tot je te nemen is het natuurlijk dolle pret en zeer geslaagd dit te tonen. Maar iemand die net van de wc komt en daar al meerdere malen met diarree is uitgekomen zal wellicht wat blijer zijn als hij of zij het glas eindelijk helemaal achterover kan slaan zonder dat het er aan de andere kant weer uit zal komen. 

Naja, zo blijf ik daar soms een beetje over filosoferen en dagdromen. En komt mijn opa nog even voorbij. Die om al die misverstanden en interpretaties te voorkomen altijd een half glas op zijn kast had staan. eentje waar hij dan zelf van vond dat het een half volle was en niet half leeg. Zo zie je maar dat iedereen er op zijn eigen manier naar kijkt en de belichting vooral komt van jezelf.