Empty home

Opruimen heb ik altijd gekund. Ik leerde al jong dat je niet alles kunt bewaren. Met 9 mensen in huis, is er domweg te weinig ruimte om van alles te blijven bewaren. Dus regelmatig werd geïnspecteerd wat er weg kon en kwamen er weer plekjes in het huis vrij.

Zelf ben ik dat later ook zo gaan doen. Want zo gaat dat soms. Wat je van huis mee krijgt, dat vormt je, en gelukkig bij mij dus ook niet altijd alleen maar in de negatieve zin;-) want mijn huis is nooit helemaal vol.

Nouja, ik moet zeggen dat ik behoorlijk schrok van de bult aan spullen die uit mijn kleine huisje werd getoverd. Had dat daar allemaal ingezeten? 

Ik blijf opruimen, want ja er verandert een hoop. Afscheid in het leven van periodes en van de mensen, betekent ook afscheid van spullen die niet meer nodig zijn of die hun beste tijd hebben gehad. 

Een vriendinnetje van me gooide eens alles weg, alles. Heel rigoureus was dat. En ik moet zeggen dat deed ook een beetje pijn, maar ja nu begrijp ik dat.

Iets minder rigoureus beweeg ik me door het huis, maar er gaat zeker niet minder weg.

Waar ik eens vele herinneringen en periodes heb gekoesterd, waar activiteiten en werkstukken mijn identiteit weergaven, voel ik me nu soms niemand meer van dat.

En dus gaat er steeds meer weg.

Spullen die niet meer passen, maar nog van waarde zijn, stal ik op zolder. Zakken vol vuilnis zijn de afgelopen maanden in de vuilnisbak beland of naar de kringloopwinkel gebracht.

En soms maak ik er een laatste ritueel van. Sommige spullen blijven heel bijzonder om afstand van te doen.

Bijzondere boeken gaan naar bijzondere mensen waar ze nog een tweede leven waard zijn. Die prachtige boodschap gaat met een laatste kus erop toch gewoon in de vuilniszak. 

Ik verbrand een foto in de tuin en hang een paar sleutels in een boom. Soms scheur of ruk de dingen kapot of plat,want die dingen verdienen dat.

Een andere belangrijke foto krijgt nog een laatste bijzondere plek in de portefeuille van mijn hart. Met veel liefde doe ik afstand van bijzondere cadeautjes en kaarten, die ik lang heb liefgehad. Anderen doe ik nog even in een doosje als een schat.

En zo voelt het langzaam of het allemaal weer klopt. Of ik dit huis weer own. Of de spullen die er liggen van mijn leven zijn.

Niet meer van dat van een ander, niet meer uit de periodes die ik achter me heb verbrand.

En dat voelt heerlijk!

En die vriendin van mij, die kan dat weten, want zij heeft dit allemaal al eens gehad ;-) xxx