· 

Geheim in de zon

Vandaag ben ik op Curaçao, niet echt natuurlijk, maar in gedachten reis ik daar naar terug.

 

Ik ben daar vaker, want alles komt daar samen. Voor mij zijn het een soort van sleutelmomenten. Want ik ben er vaker dan eens geweest. 

 

Lekker zou je zeggen. Terug denken aan de zon, liggen onder de palmbomen en zwemmen met dolfijnen in de zee. Die prachtige momenten zijn er voor mij ook zeker geweest. Dat dachten mensen ook vaak als ik daar heen kon. Een tropische vakantie vol ontspanning. 

 

Maar zij wisten niet dat er zich op curaçao voor mij een schat begraven vond. Een schat met een zwarte bodem.  Een bodem die ik toen nog geen eens zien kon. Vol spanning vertrok ik naar een hereniging met mijn zus en een ontmoeting met nieuw leven. Maar ook reisde ik naar een confrontatie met het verleden, naar een zwartgallig familiegat.

De broeierige spanning die daarbij kwam kijken maakte dat het leven in mij zwart verbrandde.

Een reis naar zwart zand, naar woede, naar allesoverheersende pijn, een reis naar een groot familiegeheim.

 

Het eiland troostte me. En niet te vergeten die drie prachtige meiden om me heen. Het was de zon die de pijn verzachtte. De geur van het strand en de tropische sferen die ook de liefde deden oplaaien in mijn hart.

Mijn zus en de meisjes die me afleiding brachten. Het groen en de zee waren een troost voor mijn gebroken hart. En ik kon schrijven, schrijven naar wie ik was, met een zeebriesje om me heen. En genieten van de cultuur en de pracht.

 

Maar iedere dag droeg ik ook het zwart verbrande meisje met me mee. Bedolven onder pijn en rouw. Een meisje dat ik niet snel vergeten zal. 

En nu reis ik soms terug op dagen om al die zwarte pijnen die daar begraven lagen, een plekje te geven in mijn hart. Om te concluderen, ik weet nu meer over het leven en over wie ik was.

Terug te denken aan de liefde en aan de zon en aan hoe de reis naar mijn ware identiteit eens begon.

Maar ook om het meisje terug te vinden van voordat ik aan deze reis begon. Een meisje dat niet begraven was onder de geheimen en wie nog leven kon. 

 

Een dank aan het eiland dat me zoveel leerde over mijn heden en verleden. En dat er was om mij te troosten en de pijn te verzachten en me terug te brengen naar mezelf.

 

Reactie schrijven

Commentaren: 0