Puberdilemma's

Ze mag niet van haar ouders. Het is niet netjes, maar soms vang ik nou eenmaal een gesprekje op als ik ergens alleen zit koffie te drinken. Dat kan soms een heerlijk vermaak met zich meebrengen maar zo ook dit: een blik terug in de tijd.

De meiden aan het tafeltje naast mij discussiëren uitgebreid over naar welk land ze op vakantie gaan. Ze bespreken wat de voordelen en de nadelen zijn en nu lijkt het de kunst het eens te worden.

Maar het grootste dilemma blijken hun ouders te zijn. Wie herinnert zich dat niet?

Het hele clubje wil iets, maar jij mag het van je ouders niet. Dat ken ik in elk geval maar al te goed.

Mijn ouders hielden er denkbeelden en regels op na die niet iedereen om me heen altijd begreep en zeker niet altijd aansloten bij de groep. Anne mag ook niet van haar ouders, zo noem ik haar even voor het gemak. En de reden is onbegrijpelijk en onlogisch volgens haar vriendinnen. En dat laten ze blijken. Verontwaardiging en boosheid zijn te horen in hun stem.

Dit is waar mijn nieuwsgierige meeluisteren begint.

Ik heb meteen te doen met Anne. Ze kan er ook niks aan doen dat ze zulke ouders heeft die voor haar nog andere keuzes bepalen dan haar vriendinnen zouden zien zitten.

Er bekruipt me een lichte neiging bij ze aan te schuiven en Anne te steunen. Dan kan ik uitleggen hoe lastig dat soms kan zijn en hoe zo'n kunst het al is dat je midden tussen je vriendinnen of een andere groep er voor moet uitkomen dat jij iets niet mag en het feestje van je vriendinnen wellicht verpest. Terwijl je het er misschien zelf stilletjes ook niet mee eens bent. 

Ik weet nog goed hoe vaak ik mijn ouders verdedigd heb en hoe een besluit buiten de groep mededelen of naleven behoorlijk wat stress met zich mee kon brengen.

Natuurlijk doe ik dat niet, ik weet dat deze dilemma's en lastige momenten horen bij ieder puberproces. En uiteraard kan ik me ook inleven in Crissie wie haar eerste zelfstandige vakantie aan het strand, welke ze zo zag zitten, al een beetje aan haar neus voorbij ziet gaan. Balend dat ze geen invloed op de andere ouders heeft.

En bovendien blijkt dat dit pubermeisje Anne, prima voor zichzelf op kan komen. Ze maakt haar vriendinnen goed duidelijk dat ze haar niet moeten aanvallen, omdat zij immers niet haar ouders is. En dat nemen de meiden ogenschijnlijk goed op.

Poeh, daar had ik op die leeftijd nog wat van kunnen leren. Wat was het een verademing geweest als ik destijds al had kunnen staan voor het feit dat ik mijn ouders niet ben.