Als het tijd is

Alles komt als het tijd is. Niet eerder, niet later. Precies op tijd. Pas als het tijd is.

Wat is dat toch lang een lastig gegeven voor me geweest. Ik wilde niet dat de dingen kwamen als het tijd was. Ik wilde dat de dingen kwamen als ik ze nodig had en het liefst nog voor dat moment.

Al ver van te voren, al ver voor ze door het leven waren gerijpt. Dan stond ik aan de hemel te trekken als aan een gordijn.

Kom dan, ik wil het zo graag. Dat jij het voor mij nu licht of donker maakt.

Ik riep om de mensen die ik nodig had, ik smeekte om de antwoorden die ik zocht, ik vroeg om een baan die goed van pas zou komen. Maar het kwam nooit op de tijd dat ik het had bedacht.

Ik vond de wachttijd zo vaak lang genoeg geweest. Er was in mijn ogen echt geen ander of beter moment dan dit.

Tot het moment dat ik mijn gevraagde antwoord kreeg. Dan bleek er geen beter moment dan het gekregen moment te zijn geweest.

En zo leerde ik te vertrouwen dat het leven altijd de beste tijdstippen voor mij weet.

Dat zij me geen baan gaf als ik dacht die zo graag te willen. En dat zij geen mensen stuurde als ik lag te kermen van de pijn. Zij stuurde me geen post als ik de hele dag voor de deur zat te wachten. En zij gaf me geen extra geld als ik vond dat ik dat heel hard nodig had. En er was ook geen huis in mijn afzienbare termijn.

En o wat baalde ik ieder moment. Iedere keer dat ik de boodschap verstond en begreep dat het leven het er nog geen tijd voor vond. 

Ongeduldig als de dingen niet lukte, als ik maar geen resultaat van mijn werk van binnen zag. Twijfels, heel veel twijfels over alle jaren als dan nu niet kwam wat ik had gedacht.

Tot op een dag dat huis, die baan, die mensen ineens voor mijn deur stonden, het antwoord op de deurmat lag. Dan wist ik dat het klopte, dat ik het niet eerder dan nu op dit moment had verwacht. 

Dat het leven me had geholpen bij het kiezen van het juiste moment. En daar ben ik haar dankbaar voor, ieder moment.

En als ik nu weer eens een antwoord niet weet en het meteen vandaag wel vinden wil, dan denk ik aan al die momenten waarop ik ongeduldig ben geweest. En dat het leven de tijd het beste weet.

Daarom kan ik nu wachten tot die ene dag, waarop het volgende moment in mijn nieuwe leven aanbreken mag.