Gister kwam ze ineens onderuit de kast omhoog gekropen. Een meisje dat ik heel lang niet had gezien. Ze vertelde me herinneringen over periodes waarin ik de dingen niet zo moeilijk vond. Dat ik echt een keertje zo was geweest. Een meisje dat niet zo moeilijk over de dingen deed.
Ik werkte bijvoorbeeld op een te gekke school waar veel mogelijk was. Je kon van alles bedenken en ik zag dan eigenlijk geen beren op de weg. Ik vond dat alles mogelijk was.
Ik moet lachen, want ik wist niet eens dat ze nog bestond. Tegenwoordig zijn er zoveel beren voor de toekomstige weg die ik wil gaan. Beren die niet eens een vacht hebben, beren die ik niet kan zien of benoemen. Gewoon een standaard angst bij dingen ondernemen. En toch weet ik ergens dat ik het kan. En daarom ben ik aangenaam verrast als ik het meisje terugvind uit de kast. Zij lijkt frisser en sterker dan ze ooit is geweest.
Het is iemand die niet zo moeilijk over de dingen doet, een beetje nonchalant, iemand die de dingen doet met en op haar gemak. Ze heeft er vertrouwen in en kan het niet zoveel schelen wat de ander denkt.
Soms loop ik zo lang te wikken en te wegen en te draaien en te dralen om te zeggen wat ik vind, maar dat doe ik vandaag maar eens niet. Ik typ het gewoon in, precies zoals ik het steeds denk. Dit is het gewoon: wie ik ben, mijn grens, mijn waarheid, mijn behoefte, mijn idee, wat ik kan. En daar moet je het maar mee doen.
Ik heb geen zin meer in die angst. Geen zin om na te denken over mooie woorden of over hoe de ander het opvatten kan. Of ik het beter wel had kunnen zeggen of niet. Of ik het wel zo had moeten doen.
Ik hoop maar niet dat de twijfel straks weer komt. Dat ik alles nu met het grootste gemak doe en het me niks kan schelen, maar dat ik straks weer 20 rondjes nadenk erover in mijn bed.
Maar voor nu wil ik eerst maar blij zijn dat ik het blijkbaar weer kan 'niet zo moeilijk doen'
Om lekker even er niet mee bezig te zijn of ik de ander er mee kwets. Of ik wel iets zeg wat hij of zij van mij horen wil.
Het kan ook zijn dat het niet is wat je van me had verwacht. En dan is het maar beter dat je het wel van me weet.
Ik ben vaak bang om niet te zijn wat jij wilt dat ik ben. Maar vandaag kan het me niet schelen. Ik moet er maar niet te moeilijk over doen.
Ik gooi alles er zo huppakee uit op de app. Het geeft lucht en ik wordt er lacherig van. Het kan me ook niet schelen of het wel hoort via de telefoon. Of dat je het moet zeggen in het echt face to face. Ik heb geen zin om daar lang over na te denken. Ik doe het gewoon even zoals ik het kan. Even niet te moeilijk over doen.
Misschien durf ik het nog niet elke dag. maar ik verheug me er nu al weer op om het weer zo te doen.
Want ik weet nu dat jij er bent: iemand die overal niet zo moeilijk over doet. Heerlijk
Reactie schrijven