Inmiddels ben ik al een paar maanden woonachtig in mijn nieuwe buurtje en ik kom er achter dat ik daar nog helemaal niks over heb verteld.
Nou ik kan vertellen, het is een fijn buurtje, mijn nieuwe buurtje. Als je hier aan komt is het eigenlijk gelijk wel stil. Meer dan stil van geluiden,je voelt het gewoon: de stilte, de rand van het dorp.
Nu voel ik het niet meer echt, maar wel als ik net weer even geweest ben in mijn oude stad. Als ik mijn nieuwe buurtje dan inloop is het heerlijk rustig en zacht.
In mijn huis prijken opnieuw alle kleuren van de regenboog, maar nu op geheel eigen wijze. In iedere kamer vind je een kleur en ik heb eindelijk wat meer kunnen vorm geven naar mijn eigen zin.
Mijn huis is fijn. Het biedt heel veel ruimte.Ik kan er alles doen wat ik wil.
Het voelt luxe om zoveel ruimte te hebben. al die kamers voor mij alleen en dan ook nog een tuin! In mijn huis moet je zelf maar een keertje komen kijken als je dat wilt.
Eerst meer over het buurtje, de mensen waarmee ik leef.
Een andere doelgroep, dat is het zeker. En god wat is dat fijn. In plaats van blowende en drugsdealende buurmannen en veel geluidsoverlast, vermaak ik me hier prima tussen de hardwerkende mensen en gepensioneerden achter glas.
Het was geen probleem om mensen te vragen om spullen die ik zelf niet had. Soms kwamen ze zelfs vanzelf op me af met een elektrische grasmaaier als ze me zagen stuntelen met het gras.
Er is altijd wel iemand die thuis is en die kan vragen voor een klein beetje hulp, bij van die dingen waar ik heel ongeëmancipeerd een man voor wens.
In de buurt hoef ik ook niet bang te zijn als er wat met me is. Zeker de mensen tegenover mij weten precies hoe laat mijn gordijnen 's ochtends open gaan en wanneer er mensen voor de deur staan.
Het heeft ook zo zijn mindere kanten, die buren achter het glas die zo'n beetje alles van je weten, maar ik vind het een fijn gegeven dat ze iets komen doen als ze denken dat er hier binnen iets
niet klopt.
Ik bedoel, ik weet niet of iemand het gemerkt had als ik dood in mijn flatje aan de groningerstraat lag. Dus zo is het best een rustig en veilig gevoel.
Een kopje koffie kan ik altijd ergens halen, omdat er hier meer niet werkende mensen zijn. Een gezellig praatje, een belangstellende vraag. En ik voel me zo een beetje betrokken bij de wijk.
Misschien is er hier niet zoveel te beleven, toch voel ik me hier stukken minder alleen.
Bedankt lieve buren, ik hoop dat ik hier nog lang thuis mag zijn.
Reactie schrijven