De meisjes uit Eritrea

Helaas hoor ik maar al te vaak negatieve geluiden over vluchtelingen om me heen. De laatste keer was het een verre buur die mij zuchtend en klagend vertelde dat er waarschijnlijk allemaal vluchtelingen in die lege flatjes komen wonen en daar was ze dus overduidelijk niet blij mee, of bang voor. 'Tja, want waarom moeten dat nou weer vluchtelingen zijn?'

Om die vraag te beantwoorden wil ik graag vertellen hoe blij ik ben met mijn vluchtelingenbuurmeisjes. Yes, inderdaad, in mijn kleine flatje wonen meerdere vluchtelingen en allen komen ze uit Eritrea. En ze brengen wat voor ons mee, dat is hoe ik het heb beleefd.

Al gauw weet ik met wat korte zinnen en informatie dat de meisjes veel hebben meegemaakt. Al vroeg in hun tienerjaren verlaten zij hun warme land voor deze koude grond, waar zij de taal niet spreken, nog bekend zijn met de mensen om hen heen. Alle meisjes die ik tot nu toe spreek, want de buurmeisjes kennen al vele meisjes in hun buurt, hebben hier niet of nauwelijks familie wonen. De meesten van hen zijn hun ouders al verloren.

Toch zijn de meisjes opgewekt en pakken ze allen school of werk op, zingen en dansen ze en verwennen elkaar met koffie en thee. Er is een hoop geklets en gegiechel  en altijd muziek.

De meisjes zijn niet bang om om hulp te vragen en ook niet vies en benauwd van lichamelijk contact. Gerust komen ze aan voor alle vragen, bij elkaar of bij mij. En een knuffel, een schouderklopje, een kus, het hoort er allemaal gewoon bij.

Als ik in hun huis ben dan voel ik de grond onder mijn voeten, voel ik dat ik er bij mag zijn. Altijd welkom, altijd goed. Ik zak in mijn basis, dat brengen ze voor mij mee. Hier kan ik niks met al mijn verstandelijke geratel, hier kan ik alleen maar zakken en zijn en lekker eten. Oja, en stil zijn, dat kan ik dan ook weer heel goed met een van de meisjes. We kunnen namelijk niet goed met elkaar praten, omdat we elkaar niet verstaan.

Ik help de meisjes met hun huiswerk en Nederlands , leen ze een hamer en geef ze boodschappenbriefjes met Nederlandse verzoekjes voor de winkeljuffrouw mee. Zij overladen me op hun beurt met koffie, eten, geven me knuffels, leren me dansen en vlechten mijn haar. En zo is het in dat rommelige flatje toch ineens heel gezellig met de meisjes uit Eritrea en hebben we ook nog wat aan elkaar