Werkgeluk

Whaaa 'ik wist niet dat het nog kon!', app ik naar een vriendin. De muziek dringt door tot in mijn aders en ik voel me moe maar voldaan. De wijn smaakt zoet en mijn ademhaling is wederom heel zacht.

En vooral denk ik op dit fijne zondagsmomentje gedreven en enthousiast terug en vooruit aan mijn werk.

Ik was het kwijt. Ja, blij met deze nieuwe uitdaging, dat wel. Een unieke kans ook. Een bedrijf dat het aandurft om nieuwe stappen te zetten, met mij. En ja, dat vind ik te gek! Maar ik kan er niet om heen dat zorgen en onzekerheid de eerste maanden nog te vaak overheersen.

Een overvol hoofd en afgevinkte lijstjes voeren soms de boventoon. Ik weet niet of ik het goed doe en ik word nog vaak geplaagd door een zorgelijke onderlaag die me ook naast het werk nog plaagt.

Een soort spanning die het plezier een beetje verpest.

Regelmatig hoor ik me tegen mezelf mompelen 'komt goed'. En dat heb ik dus nog nodig, geruststelling.

Ik vind het spannend om al die keuzes te maken de hele dag door.

En ik durf nog niet altijd helemaal mij te zijn. Maar ik wil door.

Daaronder is namelijk steeds die laag die me doet herinneren aan het werk van vroeger en hoe ik me dan kon voelen. Ontspannen en vooral vol energie en enthousiasme. Ik wil er heen. Elke week denk ik 'je bent er wel', maar je ligt verborgen onder een laagje van een gespannen meisje dat zich nog niet veilig voelt en alleen maar goed wil doen.

En vandaag is ze daar, komt ze ineens helemaal boven gedreven. Ze heeft haar werk goed gedaan, maar bovenal het allerbelangrijkste 'ze heeft er weer van genoten! en ziet uit naar het volgende moment. En dat ben ik, ik kan het dus nog.