Schrijven over

Met Brene Brown (blogger en auteur door mij vooral bekend door het schrijven over schaamte)in mijn achterhoofd, begin ik deze blog. De enige manier om schaamte het hoofd te bieden, zo schrijft zij, is door er over te spreken met iemand. En ze heeft gelijk. Zo werkt het overigens bij mij met meer onderwerpen. Laatst was ik blij dat mijn blog over leegte mocht bestaan en zo is het ook met veel gesprekken over andere moeilijke onderwerpen gegaan. Iets dat er mag zijn, dat benoemd is, dat krijgt bestaan. Een waarde, een plek. De lading of de schaamte valt dan vaak weg. Zo is het met mijn schrijven ook. Zodra ik iets onder woorden breng krijgt het meer ruimte, het geeft lucht en vrijheid en toch is het niet altijd zo gemakkelijk gezegd als gedaan. Er zijn een dozijn aan onderwerpen die ik door mijn schrijven zou kunnen laten bestaan en toch laat ik ze nog heel vaak gaan. De schaamte op en de onpopulariteit van de onderwerpen winnen het nog te vaak van mij. Ik voel me niet zo mooi en schitterend, zo vrij bij het schrijven over onderwerpen als angst, leegte en eenzaamheid. Hoewel ze een belangrijk onderdeel van mijn leven vormen is het makkelijker om over de kleine overwinningen te schrijven dan over de mislukkingen en frustraties op een dag in mijn leven. Om ze een beetje te laten gaan en er om heen te wijken. En toch ligt daar misschien wel de belangrijkste betekenis van mijn leven. In het schrijven over de dingen die niet perse zo aangenaam zijn voor velen.

en dus wil ik me gaan beteren. een platform bieden voor ook de lege, de angstige en de eenzame woorden uit het leven.